ขุนแผนล้านนาอิ่นคู่ เมตตา ค้าขาย เสน่ห์เเละการเสี่ยงโชค วัดดอนแก้ว พะเยา

ขุนแผนล้านนาอิ่นคู่ เมตตา ค้าขาย เสน่ห์เเละการเสี่ยงโชค วัดดอนแก้ว พะเยา  

 Phra KhunPhaen Lan Na In Khu 

 

 

ขุนแผนล้านนาอิ่นคู่   

พระขุนเเผนล้านนาอิ่นคู่ เมตตา ค้าขาย 

เสน่ห์เเละการเสี่ยงโชค   เนื้อหลงรัก ตะกรุดเงิน

Phra KhunPhaen Lan Na In Khu 

พระขุนเเผนล้านนาหลังอิ่นคู่  (ผู้หญิงบูชาได้)
สีขาว สีแดง (เนื้อพิเศษ)
สีดำ เนื้อหลงรัก ตะกรุดเงิน (เนื้อพิเศษ)
มวลสารพระขุนเเผ่นอิ่นคู่ล้านนา

#ประเทศอินเดีย
ใบโพธิ์พุทธคยาสถานที่ตรัสรู้ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดินถ้ำอชันต้า และเอโรล่า แห่งเมืองออลังกาบัดวัดถ้ำหินที่สร้างเมื่อปี พ.ศ.350  ดอกไม้บูชาพระพิฆเนศของวัดทัคฑูเศษคณปติ แห่งรัฐมหาราช  ถือเป็นองค์เดียวที่ร่ำรวยที่สุดในโลก

#ประเทศพม่า
ทองจากพระบัวเข็มทะเลสาบอินเล ยาอิสสาสะยะ เป็นยาเสน่ห์ของไทใหญ่ รัฐฉาน ดอกไม้บูชาพระมหามุนี แห่งเมืองมัณฑะเลย์ หางแดง เชียงตุง

#ประเทศไทย
ผงยันต์อางล้านนา ดอกไม้พันดวงบูชาพระพุทธเจ้าในวันพญาวันและวันตั้งธรรมหลวง แป้งเสก พระอาจารย์อ้วน  หลานหลวงพ่อปาน

 

บูชาขุนแผนล้านนาอิ่นคู่ 

299 

 สอบถาม  เฟสบุค ขุนแผน ล้านนา

https://www.facebook.com/KhPhaen2395/

 

พระขุนแผนพรายสมบูรณ์ รุ่นสร้างโบสถ์ วัดไร่ใน

พระขุนแผน นางพิม พระยาเทครัว หลวงปู่อั๊บ

พระขุนแผน 30 ทัศ รุ่นเลื่อนสมณศักดิ์

พระขุนแผนไข่ผ่าทรงกุมา

พระขุนแผน… สุดยอดพระเครื่องมหาเสน่ห์

ขุนแผนล้านนา รุ่นหัวใจขุนแผน

,พระเครื่องกรุวัดใหญ่ชัยมงคล
,คาถาบูชาอิ่นคู่
,คาถาอิ่นคู่มหาพิศวาส
,อิ่นคู่ ล้านนา
,อิ้นคู่ เขมร
,อิ่นล้านนา ราคา
,อิ้นคู่ ประสบการณ์
,อิ้นคู่ พุทธคุณ
,อิ้นคู่ โบราณ

,พระเจ้าตนหลวง พะเยา
,คาถาพระเจ้าตนหลวง
,พระเจ้าตนหลวงปี35
,รูปหล่อพระเจ้าตนหลวง
,เหรียญพระเจ้าตนหลวง พะเยา
,พระเจ้าตนหลวงปี12

พระขุนแผนพรายสมบูรณ์ รุ่นสร้างโบสถ์ วัดไร่ใน,พระขุนแผน นางพิม พระยาเทครัว หลวงปู่อั๊บ,พระขุนแผน 30 ทัศ รุ่นเลื่อนสมณศักดิ์,พระขุนแผนไข่ผ่าทรงกุมา,พระขุนแผน สุดยอดพระเครื่องมหาเสน่ห์,ขุนแผนล้านนา รุ่นหัวใจขุนแผน,ขุนแผนล้านนาอิ่นคู่,ขุนแผน,ขุนแผนล้านนา , พระขุนแผนแสนเสน่ห์ , ขุนแผนบ้านค่าย พรายจินดามณี ,

คาถาหลวงพ่อเดิม พุทธสโร วัดหนองโพธิ์ จังหวัดนครสรรค์

 

 

 

คาถาหลวงพ่อเดิม พุทธสโร วัดหนองโพธิ์ จังหวัดนครสรรค์

 

ตั้งนะโม ๓ จบ

อะสังวิสุโลปุสะพุภะ นะโมพุทธายะ

อุทธังหะเรจะ นะมะพะธะ

สิทธิกิจจัง สิทธิกัมมัง

สิทธิลาโภ ชโยนิจจัง

พุทธังรักษา ธัมมังรักษา สังฆังรักษา

ศัตรูมาบีฑาวินาสน์สันติ

.....................................................

 

คาถาอาราธนา หลวงพ่อเดิมมาช่วย

 

จุดเทียน นั่งพนมมือ ระลึกถึงหลวงพ่อเดิม มีจิตมั่นคง

ตั้งนะโม3จบ แล้วกล่าวว่า 

 

...อิติสุคะโต พุทธสโร นามะเต อาจาริโยเมภันเตอายัสมา อาจาริโยเมภันเต โหหิ

แล้วกล่าวว่า

"ข้าพเจ้าขอรำลึกพระคุณพระศรีรัตนตรัย และหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ ขอหลวงพ่อเดิมได้รับรู้

การเข้าถึง หลวงพ่อเดิม ณ.บัดนี้"

เสร็จแล้วอาจอธิษฐานขอให้หลวงพ่อเดิมฯช่วยตามประสงค์ แล้วจึงสวมวัตถุมงคลของหลวงพ่อเดิมฯ

จะประสิืทธิเมฯดีนักแลฯ

หากเข้าที่คับขัน จะระลึกถึงหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ ให้ใช้ หัวใจย่อว่า

 

"อิติ พุทธสโร นามะเต อิติ"

 

ที่มา : ศูนย์รวมพระคาถา

บทสวดยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก

 บทสวดยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก

 

 

บทสวดมนต์ ธัมมจักกัปปวัตนสูตร

บทสวดมนต์ ธัมมจักกัปปวัตนสูตร 

 

 

ชัยมงคลคาถา พาหุงมหากา 9 จบ ฉบับสมบูรณ์

 

คาถาบูชาพระสีวลี

 

 

 

คาถาบูชาพระสีวลี

สีวะลี จะ หาเถโร เทวะตานะระปูชิโต

โสระโห ปัจจยาทิมหิ อะหัง วันทามิ ตัง สะทา

สีวะลี จะ มหาเถโร ยักขาเทวาภิปูชิโต

โสระโห ปัจจะยาทิมหิ อะหัง วันทามิ ตัง สะทา

สีวะลี เถระคุณัง เอตัง โสตถิ ลาภัง ภะวันตุเมฯ

บทสวดมนต์จุลชัยยะมงคลคาถา (ชัยน้อย)

บทสวดมนต์จุลชัยยะมงคลคาถา (ชัยน้อย)

 
นะโม เม พุทธะ เตชัสสา ระตะนะตะยะ ธัมมิกา
เตชะ ปะสิทธิ ปะสีเทวา นารา ยะปะระเมสุรา
สิทธิ พรัหมา จะ อินทา จะ จะตุโลกา คัมภี รักขะกา
สะมุททา ภูตุง คังคา จะ สะหรัมพะ ชัยยะ ปะสิทธิ ภะวันตุ เต

ชัยยะ ชัยยะ ธ รณิ ธ รณี อุทะธิ อุทะธี นะ ทิ นะ ที
ชัยยะ ชัยยะ คะคนละตนละนิสัย นิรัยสัย เสน นะ เมรุราช ชะพล น ระชี
ชัยยะ ชัยยะ คัมภีระ โสมภี นาเคน ทะนาคี ปิศาจ จะ ภูตะกาลี
ชัยยะ ชัยยะ ทุน นิมิต ตะ โรคี ชัยยะ ชัยยะ สิงคีสุทา ทา นะมุขะชา

ชัยยะ ชัยยะ วะรุณ ณะมุขะ ศาตรา ชัยยะ ชัยยะ จัมปาทินาคะ กุละคัณโถ

ชัยยะ ชัยยะ คัชชะคน นะตุรง สุกะระภุชง สีหะ เพียคฆะ ทีปา
ชัยยะ ชัยยะ วะรุณ ณะมุขะ ยาตรา ชิตะ ชิตะ เสน นารี ปุนะสุทธิ น ระดี

ชัยยะ ชัยยะ สุขา สุขา ชีวี ชัยยะ ชัยยะ ธ ระณี ตะเล สะทา สุชัยยา
ชัยยะ ชัยยะ ธ ระณี สาน ติน สะทา

ชัยยะ ชัยยะ มังกะ ราชรัญญา ภะวัคเค ชัยยะ ชัยยะ วะรุณ ณะยักเข
ชัยยะ ชัยยะ รักขะเส สุระภุ ชะเตชา ชัยยะ ชัยยะ พรัหเมนทะคะณา

ชัยยะ ชัยยะ ราชา ธิราช สาชชัย ชัยยะ ชัยยะ ปะฐะวิง สัพพัง
ชัยยะ ชัยยะ อะระหันตา ปัจเจกะพุทธะสาวัง ชัยยะ ชัยยะ มะเหสุโร หะโรหะริน เทวา
ชัยยะ ชัยยะ พรัหมา สุรักโข ชัยยะ ชัยยะ นาโค วิรุฬหะโก วิรูปักโข จันทิมา ระวิ

อินโท จะ เวนะเตยโย จะ กุเวโร วะรุโณปิจะ
อัคคิ วาโย จะ ปาชุณโห กุมาโร ธะตะรัฏฐะโก
อัฏฐาระสะ มะหาเทวา สิทธิตาปะสะอาทะโย
อิสิโน สาวะกา สัพพา ชัยยะ ราโม ภะวันตุ เต
ชัยยะ ธัมโม จะ สังโฆ จะ ทะสะปาโล จะ ชัยยะกัง
เอเตนะ ชัยยะเตเชนะ ชัยยะ โสตถี ภะวันตุ เต
เอเตนะ พุทธะเตเชนะ โหตุ เต ชัยยะมังคะลัง

ชัยโยปิ พุทธัสสะ สิริมะโต อะยัง มารัสสะ จะ ปาปิมะโต ปะราชะโย
อุคโฆ สะยัมโพธิ มัณเฑ ปะโมทิตา ชัยยะ ตะทา พ๎รัหมะคะณา มะเหสิโน

ชัยโยปิ พุทธัสสะ สิริมะโต อะยัง มารัสสะ จะ ปาปิมะโต ปะราชะโย
อุคโฆ สะยัมโพธิ มัณเฑ ปะโมทิตา ชัยยะ ตะทา อินทะคะณา มะเหสิโน

ชัยโยปิ พุทธัสสะ สิริมะโต อะยัง มารัสสะ จะ ปาปิมะโต ปะราชะโย
อุคโฆ สะยัมโพธิ มัณเฑ ปะโมทิตา ชัยยะ ตะทา เทวะคะณา มะเหสิโน

ชัยโยปิ พุทธัสสะ สิริมะโต อะยัง มารัสสะ จะ ปาปิมะโต ปะราชะโย
อุคโฆ สะยัมโพธิ มัณเฑ ปะโมทิตา ชัยยะ ตะทา สุปัณณะคะณา มะเหสิโน

ชัยโยปิ พุทธัสสะ สิริมะโต อะยัง มารัสสะ จะ ปาปิมะโต ปะราชะโย
อุคโฆ สะยัมโพธิ มัณเฑ ปะโมทิตา ชัยยะ ตะทา นาคะคะณา มะเหสิโน

ชัยโยปิ พุทธัสสะ สิริมะโต อะยัง มารัสสะ จะ ปาปิมะโต ปะราชะโย
อุคโฆ สะยัมโพธิ มัณเฑ ปะโมทิตา ชัยยะ ตะทา สะหรัมพะคะณา มะเหสิโน

ชะยันโต โพธิยา มูเล สักกะยานัง นันทิวัฑฒะโน
เอวัง ตฺวัง วิชะโย โหหิ ชะยัสสุ ชะยะมังคะเล
อะปะราชิตะปัลลังเก สีเส ปะฐะวิโปกขะเร
อะภิเสเก สัพพะพุทธานัง อัคคัปปัตโต ปะโมทะติ
สุนักขัตตัง สุมังคะลัง สุปะภาตัง สุหุฏฐิตัง

สุขะโณ สุมุหุตโต จะ สุยิฏฐัง พ๎รัหมะจาริสุ
ปะทักขิณัง กายะกัมมัง วาจากัมมัง ปะทักขิณัง
ปะทักขิณัง มะโนกัมมัง ปะณีธี เต ปะทักขิณา
ปะทักขิณานิ กัตฺวานะ ละภันตัตเถ ปะทักขิเณ

เต อัตถะลัทธา สุขิตา วิรุฬหา พุทธะสาสะเน
อะโรคา สุขิตา โหถะ สะหะ สัพเพหิ ญาติภิ
สุณันตุ โภนโต เย เทวา อัสมิง ฐาเน อะธิคะตา
ฑีฆายุกา สะทา โหนตุ สุขิตา โหนตุ สัพพะทา
รักขันตุ สัพพะสัตตานัง รักขันตุ ชินะสาสะนัง

ยา กาจิ ปัตถะนา เตสัง สัพเพ ปูเรนตุ มะโนระถา
ยุตตะกาเล ปะวัสสันตุ วัสสัง วัสสา วะราหะกา
โรคา จุปัททะวา เตสัง นิวาเรนตุ จะ สัพพะทา
กายาสุขัง จิตติสุขัง อะระหันตุ ยะถาระหัง


..จุลชัยยะมงคลคาถา หรือ หรือจุลละชัยปกรณ์ หรือ ไชยน้อย เป็นวรรณกรรมภาษาบาลีผสมภาษาลาว มีลักษณะเป็นบทสวดที่นิยมสวดกันในแว่นแคว้น 2 ฝั่งแม่น้ำโขง ปัจจุบันยังใช้สวดกันอยู่ในกลุ่มวัดป่าสายพระอาจารย์เสาร์ กันตะสีโล-พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต พระคาถานี้พรรณนาชัยชนะของพระพุทธเจ้า เหนือหมู่มารทั้งปวงทั้งล่วงพ้นอำนาจของพรหม มาร เทวดา ท้าวจตุโลกบาลทั้ง 4 และสรรพสัตว์ อีกทั้งความชั่วร้ายทั้งหลาย.

พระคาถาราชสีห์ออกจากถ้ำ

พระคาถาราชสีห์ออกจากถ้ำ
 

สวากขาโต ภะคะวะตาธัมโม ตะมัตถัง 

ปะกาเสนโต สัตถา อาหะ

 
พระคาถาราชสีห์ออกจากถ้ำ หากเราจะทำกิจการต่างๆไม่ว่าจะเป็นสถานที่ใด ให้ภาวนาระลึกถึงอำนาจราชสีห์ออกจากถ้ำเมื่อภาวนาเสร็จสิ้นแล้วให้เดินทางออกไปทำกิจการต่างๆหรือจะใช้ภาวนาเวลาเข้าหานาย จะประสิทธิผล เป็นชัยมงคลมีตบะเดชะมากมายดีนักแล 

 

วันสงกรานต์ ประวัติวันสงกรานต์

 วันสงกรานต์ 

http://www.watpamahachai.net

 

ประวัติวันสงกรานต์

คำว่า   “ สงกรานต์ ”   มาจากภาษาสันสกฤตว่า “ สํ-กรานต” ซึ่งแปลว่า ก้าวขึ้น ย่างขึ้น หรือย้ายขึ้น
โดยมีนัยความหมายว่า การเข้าสู่ศักราชราศีใหม่ หรือ วันขึ้นปีใหม่นั้นเอง  โดยเทศกาลสงกรานต์
นั้นเป็นประเพณีที่มีความเก่าแก่และคนไทยสืบทอดกันมาแต่โบราณคู่กับประเพณีตรุษจีนกันเลยทีเดียว
จึงได้มีการรวมเรียกกันว่า “ ประเพณีตรุษสงกรานต์” ซึ่งแปลว่าการส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ นั้นเอง

วันมหาสงกรานต์

ในสมัยโบราณ คนไทยถือว่า วันขึ้น ๑ ต่ำ เดือนอ้าย ซึ่งจะตรงในช่วงเดือน   พฤศจิกายน หรือ ธันวาคม  
ให้เป็นวันขึ้นปีใหม่  แต่ในสมัยรัชกาลที่ ๕ ได้มีการเปลี่ยนให้วันที่ ๑ เมษายน เป็นวันขึ้นปีใหม่
จนต่อมาในสมัยยุค จอมพล ป. พิบูลสงคราม ในปี พ.ศ.๒๔๘๓ ได้เปลี่ยนวันปีใหม่ให้เป็นวันสากล คือ วันที่ ๑   มกราคม
แต่ถึงอย่างไร คนโบราณก็ยังคงคุ้นเคยกับวันปีใหม่ไทยในเดือนเมษายน จึงได้กำหนดให้วันที่ ๑๓ เมษายน
เป็นวันขึ้นปีใหม่ไทยร่วมด้วย


ประเพณีวันสงกรานต์

  ถือเป็นประเพณีการเฉลิมฉลองวันขึ้นปีใหม่ของไทยมาแต่โบราณ ประชาชนจะจัดให้มีกิจกรรมที่ถือ
ปฏิบัติเป็นกิจกรรมของชุมชนและสังคม ที่ทุกเพศ ทุกวัย และ ต่างฐานะสามารถสมัครสมานในงานเทศกาลนี้ แสดงออกด้วย
ความพร้อมเพรียงในการตระเตรียมทำความสะอาดบ้านเรือน วัด ความพร้อมใจในการทำบุญให้ทาน เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่
ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว เป็นการแสดงความกตัญญูกตเวทิตาต่อ บรรพบุรุษและบุพการี การสรงน้ำพระ รดน้ำขอพรผู้ใหญ่
การเล่นรื่นเริง เช่น การเล่นพื้นบ้าน พื้นเมืองต่าง ๆ และสิ่งที่เป็น การเล่น
ซึ่งแสดงถึงเอกลักษณ์ของเทศกาลนี้คือ การเล่นสาดน้ำ ของหนุ่มสาวและเด็กด้วยน้ำใจไมตรี

          สภาพการณ์ดังกล่าวนี้นำ ไปสู่ความเกื้อกูลผูกพันด้วยสายใยของวัฒนธรรมที่เป็นมรดก เก่าแก่ของไทยเรา  
ประเพณีวันสงกรานต์   นับเป็นประเพณีที่มีคุณค่าต่อ ครอบครัว ชุมชน สังคม และศาสนา กล่าวคือ

        ๑. คุณค่าต่อครอบครัว ทำให้สมาชิกของครอบครัวได้มี โอกาสมาอยู่รวมกัน เพื่อแสดงความกตัญญูกตเวที เช่น
ลูก-หลาน มารดน้ำขอพรจากบิดา มารดา ปู่ย่า ตายาย และมอบของขวัญ ให้แก่ท่านเหล่านั้น
รวมทั้งมีความกตัญญูกตเวทีต่อบรรพบุรุษที่ ล่วงลับไปแล้วด้วยการทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้

       ๒. คุณค่าต่อชุมชน ทำให้เกิดความสมัครสมานสามัคคี ในชุมชน เช่น
ร่วมกันทำบุญให้ทานพบปะสังสรรค์สนุกสนาน รื่นเริงร่วมกัน

        ๓. คุณค่าต่อสังคม ทำให้มีความเอื้ออาทรต่อสิ่งแวดล้อม ด้วยการ ช่วยกันทำความสะอาดบ้านเรือน วัดวาอาราม
ที่สาธารณะ ตลอดจนอาคารสถานที่ของหน่วยงานต่าง ๆ

        ๔. คุณค่าต่อศาสนา ช่วยกันทำนุบำรุงพระศาสนา คือ การทำบุญ ตักบาตร
หรือเลี้ยงพระการปฏิบัติธรรมฟังเทศน์ การ สรงน้ำพระ


ตำนานวันสงกรานต์

        กล่าวไว้ว่า ก่อนพุทธกาลมีเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง อายุเลยวัยกลางคนก็ยังไร้ทายาทสืบสกุล
ซึ่งทำให้ท่านเศรษฐีทุกข์ใจเป็นอันมาก ข้างรั้วบ้านเศรษฐีมีครอบครัวหนึ่ง หัวหน้าครอบครัวเป็นนักเลงสุรา
ถ้าวันไหนร่ำสุราสุดขีด ก็จะพูดเสียงดังแสดงวาจาเยาะเย้ยเศรษฐีสบประมาทในความมีทรัพย์มาก
แต่ไร้ทายาทสืบสมบัติเสมอ วันหนึ่งเศรษฐีจึงถามว่ามีความขุ่นเคืองอะไรจึงแสดงอาการเยาะเย้ยและสบประมาท
เฒ่านักดื่มจึงตอบ ถึงท่านมั่งมีสมบัติมากก็จริง แต่เป็นคนมีบาปกรรมท่านจึงไม่มีบุตร
ตายไปแล้วสมบัติก็ตกเป็นของผู้อื่นหมด สู้เราไม่ได้ถึงแม้จะยากจนแต่ก็มีบุตรคอยดูแลรักษายามเจ็บไข้
และรักษาทรัพย์สมบัติเมื่อเราสิ้นใจ

        นับแต่นั้นมา เศรษฐียิ่งมีความเสียใจ จึงพยายามไปบวงสรวงพระอาทิตย์และพระจันทร์
เพียรพยายามตั้งจิตอธิษฐานขอบุตร ทำเช่นนี้เป็นเวลาติดต่อกันถึงสามปี
ก็ไม่ได้บุตรดังที่ตนปรารถนาจนวันหนึ่งเป็นวันนักขัตฤกษ์สงกรานต์
ท่านเศรษฐีก็พาข้าทาสบริวารของตนมาที่โคนต้นไทรใหญ่ต้นหนึ่ง ที่อยู่บนฝั่งแม่น้ำที่อาศัยของนกทั้งหลาย
ท่านเศรษฐีให้บริวารล้างข้าวสารด้วยน้ำสะอาดถึง 7 ครั้ง แล้วจึงหุงข้าวสารนั้น เมื่อสุกแล้วยกขึ้นบูชาพระไทร
เทพเหล่านั้นเกิดความสงสาร จึงขึ้นไปเฝ้าพระอินทร์ ทูลขอบุตรแก่เศรษฐี
พระอินทร์จึงบัญชาให้เทพบุตรองค์หนึ่งชื่อ ธรรมบาลเทพบุตร ลงมาเกิด

ภาพวาด ท้าวกบิลพรหม

ตำนานนางสงกรานต์

บุตรของเศรษฐี ชื่อ   ธรรมบาลกุมาร   เป็นผู้ที่รู้ภาษานก เรียนไตรเพทจบ เมื่ออายุเจ็ดขวบ
เป็น อาจารย์ บอก มงคลต่าง ๆ แก่มนุษย์ทั้งปวง ซึ่งในขณะนั้น โลกทั้งหลายนับถือท้าวมหาพรหม
และกบิลพรหมองค์หนึ่งว่า เป็นผู้แสดงมงคลแก่มนุษย์ทั้งปวง เมื่อกบิลพรหมทราบ
จึงลงมาถาม ปัญหา ธรรมบาลกุมาร ๓ ข้อ สัญญาไว้ว่า ถ้าแก้ปัญหาได้จะตัดศีรษะบูชา
ถ้าแก้ไม่ได้จะตัดศีรษะธรรมบาลกุมารเสีย ปัญหานั้นว่า

ข้อ ๑. เช้าราศีอยู่แห่งใด
ข้อ ๒. เที่ยงราศีอยู่แห่งใด
ข้อ ๓. ค่ำราศีอยู่แห่งใด

ธรรมบาลขอผลัด ๗ วัน ครั้นล่วงไปได้ ๖ วัน ธรรมบาลกุมารก็ยังคิดไม่ได้
จึงลงจากปราสาทไปนอนอยู่ใต้ต้นตาลสองต้น มีนกอินทรี ๒ ตัวผัวเมียทำรังอาศัยอยู่บนต้นตาลนั้น  
ครั้ง เวลาค่ำนางนกอินทรีจึงถามสามีว่า พรุ่งนี้จะได้อาหารแห่งใด สามีบอกว่า
จะได้กินศพธรรมบาลกุมาร ซึ่งท้าวกบิลพรหมจะฆ่าเสีย เพราะทายปัญหาไม่ออก
นางนกถามว่า ปัญหานั้นอย่างไรสามีจึงบอกว่า

ปัญหาว่าเช้าราศีอยู่แห่งใด เที่ยงราศีอยู่แห่งใด ค่ำราศีอยู่แห่งใด นางนกถามว่า
จะแก้อย่างไร สามีบอกว่า เช้าราศีอยู่หน้า  มนุษย์ทั้งหลายจึงเอาน้ำล้างหน้า เวลาเที่ยงราศีอยู่อก
มนุษย์ทั้งหลายจึงเอาเครื่องหอมประพรมที่อก เวลาค่ำราศีอยู่เท้า
มนุษย์ทั้งหลายจึงเอาน้ำล้างเท้าครั้งรุ่งขึ้นท้าวกบิลพรหมมาถามปัญหา
ธรรมบาลกุมารก็แก้ตามที่ได้ยินมา

ท้าวกบิลพรหมจึงตรัส เรียกเทพธิดาทั้ง ๗ อันเป็นบริจาริกาพระอินทร์มาพร้อมกัน
บอกว่า เราจะตัดศีรษะบูชาธรรมบาลกุมาร ศีรษะของเราถ้าจะตั้งไว้บนแผ่นดินไฟก็จะไหม้ทั่วโลก
ถ้าจะทิ้งขึ้นบนอากาศ ฝนก็จะแล้ง ถ้าจะทิ้งไว้ในมหาสมุทรน้ำก็จะแห้ง  

ธิดาทั้งเจ็ดเอาพานมารับศีรษะ แล้วก็ตัดศีรษะส่งให้ธิดาผู้ใหญ่ นางจึงเอาพานมารับพระเศียรบิดาไว้
แล้วแห่ทำประทักษิณ รอบเขาพระสุเมรุ ๖๐ นาที จากนั้นเชิญไปประดิษฐานไว้ในมณฑปถ้ำคันธุลีเขาไกรลาศ
บูชาด้วยเครื่องทิพย์ต่าง ๆ พระเวสสุกรรมกันฤมิตรแก้วเจ็ดประการชื่อ ภควดี ให้เป็นที่ประชุม เทวดา  
เทวดาทั้งปวงนำเอาเถาฉมุลาด ลงมาล้างในสระอโนดาตเจ็ดครั้ง แล้วแจกกันสังเวยทุก ๆ พระองค์
ครั้งถึงครบกำหนด ๓๖๕ วัน โลกสมมติว่า ปีหนึ่งเป็นสงกรานต์นางเทพธิดาเจ็ดองค์
ผลัดเวรกันมาเชิญพระเศียรท้าวกบิลพรหม ออกแห่ประทักษิณเขาพระสุเมรุทุกปี แล้วกลับไปเทวโลก
ซึ่งลูกสาวทั้งเจ็ดของท้าวกบิลพรหมนั้น

เราสมมติเรียกว่า นางสงกรานต์ มีชื่อต่าง ๆ ดังนี้
วันอาทิตย์ ชื่อนางทุงษะเทวี
วันจันทร์ ชื่อนางโคราคะเทวี
วันอังคาร ชื่อนางรากษสเทวี
วันพุธ ชื่อนางมณฑาเทวี
วันพฤหัส ชื่อนางกิริณีเทวี
วันศุกร์ ชื่อนางกิมิทาเทวี
วันเสาร์ ชื่อนางมโหธรเทว

กิจกรรมวันสงกรานต์

๑. ทำบุญตักบาตร ทั้งนี้เพื่อให้เกิดสิริมงคลแก่ชีวิต  

๒. ปล่อยนกปล่อยปลา คนไทยมีความเชื่อว่าการปล่อยนกปล่อยปลา ถือว่าเป็นการล้างบาปบางส่วนที่ตนเป็นผู้ก่อ
อีกทั้งทำให้เคราะห์ร้ายที่จะเกิดขึ้นหมดไป  

๓. ให้ทานแก่ผู้ที่ขัดสน เช่น คนชรา เด็กพิการ เด็กกำพร้า เป็นต้น  

๔. สรงน้ำพระ แบ่งออกเป็น 2 อย่าง ได้แก่ การสรงน้ำพระพุทธรูป และการสรงน้ำพระภิกษุ  

๕. การรดน้ำขอพรผู้ใหญ่ ได้แก่ บิดา มารดา ญาติผู้ใหญ่ และบุคคลที่มีพระคุณ
การรดน้ำผู้ใหญ่ในวันสงกรานต์ ด้วยต้องการขอขมาสิ่งที่อาจจะล่วงเกินผู้ใหญ่ ในบางครั้ง
รวมถึงเป็นการขอพรเพื่อเป็นสิริมงคล และข้อคิดเตือนใจแก่ตนเอง อีกทั้งเพื่อเป็นการแสดง
ถึงความกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณอีกด้วย การรดน้ำ ถือเป็นประเพณีที่สืบทอดกันมาแต่โบราณ
ซึ่งแสดงถึงความกตัญญูกตเวทีของบุตรหลานที่มีต่อบุพการีหรือญาติผู้ใหญ่ อีกทั้งเป็น การขอพรจากบิดามารดา
ญาติผู้ใหญ่ เพื่อเป็นสิริมงคลในวันขึ้นปีใหม่  

๖. การละเล่นสาดน้ำ ประเพณีนี้ถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของวันสงกรานต์เลยทีเดียว
ด้วยงานฉลองวันสงกรานต์นั้นเป็นช่วงฤดูร้อน ประเพณีเริ่มจากการที่มีการสรงน้ำพระ และรดน้ำญาติผู้ใหญ่
การเล่นสาดน้ำนั้นนิยมกันในหมู่ของหนุ่มสาว น้ำที่ใช้สาดกันนั้นจะใส่น้ำอบน้ำหอม
แต่ในปัจจุบันประเพณีอันดีงามอันนี้ได้จางหายไปตามกาลเวลาและยุคสมัย ในปัจจุบันมีการสาดน้ำกันอย่างรุนแรง
รวมถึงได้มีการนำอุปกรณ์ต่าง ๆ เข้ามาใช้ในการละเล่นสาดน้ำมากขึ้นด้วย

นางสงกรานต์ ๒๕๕๙ “ มณฑาเทวี”

เกร็ดน่ารู้เกี่ยวกับวันสงกรานต์
ในวันสงกรานต์ของประเทศไทยในแต่ละภาคจะมีชื่อเรียกที่แตกต่างกันออกไป ดังนี้

–  สงกรานต์ภาคกลาง
๑๓ เมษายน จะเรียกว่า “ วันมหาสงกรานต์” และถือเป็นวันผู้สูงอายุแห่งชาติอีกด้วย
๑๔ เมษายน จะเรียกว่า “ วันเนา” และถือเป็นวันครอบครัว
๑๕ เมษายน จะเรียกว่า “ วันเถลิงศก” ถือว่าเป็นวันเริ่มจุลศักราชใหม่

   – สงกรานต์ภาคเหนือ
๑๓ เมษายน จะเรียกว่า “ วันสงขารล่อง” ความหมายว่า อายุสิ้นปีหมดไปอีกปี
๑๔ เมษายน จะเรียกว่า “ วันเน่า” วันที่ห้ามพูดคำหยาบคาย
๑๕ เมษายน จะเรียกว่า “ วันพญาวัน” ถือว่าเป็นวันเริ่มจุลศักราชใหม่

   – สงกรานต์ภาคใต้
๑๓ เมษายน จะเรียกว่า “ เจ้าเมืองเก่า” เชื่อกันว่าวันที่เทวดารักษาบ้านเมืองจะกลับบนสวรรค์
๑๔ เมษายน จะเรียกว่า “ วันว่าง” วันที่ปราศจากเทวดารักษาเมือง
๑๕ เมษายน จะเรียกว่า “ วันรับเจ้าเมืองใหม่” วันรับเทวดาองค์ใหม่เพื่อดูแลบ้านเมืองแทนองค์เดิม

สาระ
๑. เป็นเครื่องเตือนใจให้ระลึกถึงการที่ชีวิตได้ผ่านพ้นไปปีหนึ่ง
และจะต้องเผชิญกับชีวิตในปีใหม่อีกต่อไปด้วยความไม่ประมาท
๒. เป็นการอนุรักษ์วัฒนธรรมไทยให้แพร่หลายยิ่งขึ้นไป
๓. เป็นการส่งเสริมความสำนึกในกตัญญูกตเวทีที่แสดงต่อบุพการี และบรรพบุรุษ
๔. เป็นการสืบทอดการละเล่น การละเล่นพื้นเมือง และประเพณีอันดีงาม
๕. มีการชักชวนให้งดเว้นอบายมุข เช่น งดเว้นการดื่มสุราเมรัย การเล่นการพนัน

การกำหนดนับวันสงกรานต์
จึงตกอยู่ในระหว่างวันที่ ๑๓ , ๑๔ และ ๑๕ เมษายน
ซึ่งทั้ง ๓ วันจะมีชื่อเรียกเฉพาะดังนี้ คือ

วันที่ ๑๓ เมษายน เรียกว่า มหาสงกรานต์   หมายถึง การที่ดวงอาทิตย์ก้าวขึ้นสู่ราศีเมษอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากที่ผ่านการเข้าสู่ราศีอื่นๆ แล้วครบ ๑๒ เดือน

วันที่ ๑๔ เมษายน เรียกว่า วันเนา หมายถึง การที่ดวงอาทิตย์เคลื่อนเข้าอยู่ราศีเมษประจำที่เรียบร้อยแล้ว

วันที่ ๑๕ เมษายน เรียกว่า วันเถลิงศก หรือ วันขึ้นศก คือ วันที่เริ่มเปลี่ยนจุลศักราชใหม่
การที่กำหนดให้อยู่ในวันนี้นั้นเพื่อให้แน่ใจได้ว่าดวงอาทิตย์โคจรขาดจากราศีมีนขึ้นอยู่ราศีเมษแน่นอนแล้ว
อย่างน้อย ๑ องศา

หมายเหตุ เป็นความเชื่อของศาสนาพราหมณ์ และประเพณีความเชื่อดั่งเดิม
ประยุกต์เข้ากับพระพุทธศาสนา 

 

ที่มา .www..watpamahachai.net

บทเพลงสวดบารมี 30 ทัศ อภิมหามงคล

  

บทเพลงสวดบารมี 30 ทัศ อภิมหามงคล

 ทานะ ปาระมี สัมปันโน , ทานะ อุปะปารมี สัมปันโน , ทานะ ปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา 

สีละ ปาระมี สัมปันโน , สีละ อุปะปารมี สัมปันโน , สีละ ปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา

เนกขัมมะ ปาระมี สัมปันโน , เนกขัมมะ อุปะปารมี สัมปันโน , เนกขัมมะ ปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา  

ปัญญา ปาระมี สัมปันโน , ปัญญา อุปะปารมี สัมปันโน , ปัญญา ปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา

วิริยะ ปาระมี สัมปันโน , วิริยะ อุปะปารมี สัมปันโน , วิริยะปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา

ขันตี ปาระมี สัมปันโน , ขันตี อุปะปารมี สัมปันโน , ขันตีปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา

สัจจะ ปาระมี สัมปันโน , สัจจะ อุปะปารมี สัมปันโน , สัจจะ ปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา

อะธิฏฐานะ ปาระมี สัมปันโน , อะธิฏฐานะ อุปะปารมี สัมปันโน , อะธิฏฐานะ ปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา

เมตตา ปาระมี สัมปันโน , เมตตา อุปะปารมี สัมปันโน , เมตตา ปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา  

อุเปกขา ปาระมี สัมปันโน , อุเปกขา อุปะปารมี สัมปันโน , อุเปกขา ปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา 

ทะสะ ปาระมี สัมปันโน , ทะสะ อุปะปารมี สัมปันโน , ทะสะ ปะระมัตถะปารมี สัมปันโน เมตตา ไมตรี กะรุณา มุทิตา อุเปกขา ปาระมีสัมปันโน , อิติปิ โส ภะคะวา

 พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ นะมามิหัง

คาถามหาลาภ พระสีวลี

  

คาถามหาลาภ

นะชาลีติ ประสิทธิลาภา ปสันนะจิตตา สะทาโหนตุ

ปิยังมะมะ สัพเพชะนา พหูชนา สัพเพทิสา

สะมาคะตา กาละโภชะนา วิกาละโภชะนา

อาคัจฉันติ ปิยังมะมะ เอหิมะมา เงินมา ลาภมา

อุกากะสะ ภวันตุเมมิมิ เมตตามิมิ

“นะ ชาลีติ ปะสิทธิลาภา”

นะ ชาลีติ ปะสิทธิลาภา นะ ชาลีติ ปะสิทธิลาภา

นะ ชาลีติ ปะสิทธิลาภา

พระคาถาขุนแผน หลวงพ่อกวย { สุดขลัง เป็นเสน่ห์เมตตาอย่างแรง }

 พระคาถาขุนแผน

(ตั้งนะโม ๓ จบ)
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ

อมสิทธิ ท้าวฟื้นเจริญศรี หน้ากูงามคือพระแมน นะมะพะทะ
แขนกูงามคือพระนาราย ฉายกูงามคือพระอาทิตย์ ฤทธิ์กูงามคือพระจันทร์
สาวในเมืองสวรรค์เห็นหน้ากูก็อยู่มิได้ กูมาระลึกถึงฝูงหงษ์มาลืมข้ามคูหา
กูมาระลึกถึงมหาเสนา ก็มาลืมแท่นที่นอน  กูมาระลึกถึงลูกไก่อ่อนก็วิ่งตามกูมา
กูมาระลึกถึงสาวใช้ก็มาลืมแม่ กูมาระลึกถึงสาวแก่ก็มาหลงไหล กูมาระลึกถึงเจ้าทัยเทวีก็มาลืมสวดมนต์ กูมาระลึกถึงฝูงคนก็มารักกูอยู่ทั่วหน้า ทั่วชั้นฟ้าและพื้นดิน  เหมือนช้างรักงา ปลารักน้ำ เข้าอยู่ในดง ผมก็ลืมเกล้า ข้าวอยู่ในคอก็ลืมกลืน ให้สะอื้นคิดถึงตัวกู อยู่ทุกเวลาและราตรี อิติลีกันหาชูชะโกโมกรุณาพุทธปราณี ทายินดี ยะเอ็นดู เอหิกะระนิโยอิติปิโส ภะคะวา นะลีติ อิติมานิยม

คาถาขุนแผนคาถาหัวใจขุนแผนสาริกาลิ้นทองคาถาเมตตามหานิยมเสน่ห์เมตตา

คาถาชุมนุมเทวดา

คาถาชุมนุมเทวดา

สะรัชชัง สะเสนัง สะพันธุง นะรินทัง
ปะริตตานุภาโว สะทา รักขะตูติ ผะริตวานะ
เมตตัง สะเมตตา ภะทันตา อะวิกขิตตะจิตตา
ปะริตตัง ภะณันตุ
สัคเค กาเม จะรูเป คิริสิขะระตะเฏ
จันตะลิกเข วิมาเน ทีเป รัฏเฐ จะ
คาเม ตะรุวะนะคะหะเน เคหะ
วัตถุมหิ เขตเต ภุมมา จายันตุ เทวา
ชะละถะละ วิสะเม ยักขะคันธัพพะนาคา
ติฏฐันตา สันติเกยัง มุนิวะระวะ จะนัง
สาธะโว เม สุณันตุ
ธัมมัสสะวะ นะกาโล อะยัมภะทันตา
ธัมมัสสะวะ นะกาโล อะยัมภะทันตา
ธัมมัสสะวะ นะกาโล อะยัมภะทันตา

โดยพระมหาอาภากร อาภากโร  
เว็ปบล็อก https://sites.google.com/site/xaphakrophikkhu

ขอเชิญท่านที่มีจิตศรัทธา ร่วมสมทบทุนสร้าง พระพุทธรูปพระประธานพร หน้าตัก 30 นิ้ว ถวายสู่ดินเเดนพุทธภูมิ

ขอเชิญท่านที่มีจิตศรัทธา ถวายสู่ดินเเดนพุทธภูมิ
ร่วมสมทบทุนสร้าง พระพุทธรูปพระประธานพร
ประดิษฐาน วัดอนันพุทธวิหาร ตำบลซาวาเขต
รัฐมหาราษฎระประเทศอินเดีย หน้าตัก 30 นิ้ว

ซึ่งยังไม่มีพระประธานจึงประชาสัมพันธ์มายังท่านที่มีจิตศรัทธาทุกท่าน
การสร้างพระพุทธรูปจัดว่าเป็นพุทธบูชาเป็นสัญลักษณ์แห่งองค์สัมมาสัมพุทธเจ้า
จัดเป็นปูชนียวัตถุสูงสุดพุทธรูปพุทธศิลป์สูงค่า สัญลักษณ์ขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า
ที่เราชาวพุทธทุกคนกราบไหว้บูชา เป็นเสมือนเครื่องเตือนใจให้ตั้งมั่นอยู่ในศีลธรรมอันดีงาม

ร่วมบุญบัญชี  523-0-04354-7  ธ.กรุงไทย 

พระอาจารย์ ณัชฐกิตติ์ ธมฺมธีโร